Het woord Kerk

1 Het woord "Kerk" Hier beperken wij ons tot een korte uiteenzetting over het woord "Kerk". Ons woord Kerk komt van het Griekse "κυρικον" een populaire vorm van "κυριακον", een term die minstens vanaf de vierde eeuw (evenals het Latijnse "dominicum") gebruikt werd om de typisch Christelijke cultus aan te duiden. Het normale woord in de traditie voor Kerk (vgl. het Franse "église", Italiaanse "chiesa") is het Latijnse "ecclesia" en dat is een transcriptie van het Griekse "ἐκκλησια". 1.1 Het O.T. Deze term (ἐκκλησια)is de Griekse vertaling (in de Septuagint) van het Hebreeuwse woord "kahal" (Dt. 23,2), dat de volksvergadering van heel Israël, de volksgemeenschap aanduidt. In het profane Grieks betekent het de plaatselijke volksvergadering, m.n. de wettig samengeroepen vergadering. De term "ἐκκλησια" heeft in de Schrift zowel een religieuze als een profane betekenis. Het betekent in profane zin de volksvergadering of een groep van mensen die samengeroepen zijn. Bv. in Ps. 25,5. Letterlijk betekent het "bijeenroeping". In religieuze zin gebruikt betekent het de gemeenschap van God (het volk van God): in het O.T. is het de verzameling of gemeenschap van de Israëlieten (bv. Ps. 21,23.26). 1.2 Het N.T. In het N.T. is het de aanduiding van de gemeenschap van de gelovigen in Christus. Het kan in het N.T. dan zowel slaan op de algemene Kerk (bv. Mt. 16,18; 1 Kor. 15,9; Hand. 9,31 e.a.) als op de plaatselijke gemeenschap van Christenen. (bv. de zeven plaatselijke kerken die genoemd worden in Ap. 1,3; van Antiochië Hand. 13,1; 14,26 e.a.), of de liturgische bijeenkomst (vgl. 1 Kor. 11,18; 14,19.28.34.35). Synoniemen: koninkrijk der hemelen (Mt.); Rijk Gods, Huis van God (1 Tim. 3,15; Hebr. 10,21); de gelovigen (Hand. 2,44). Vaak gebruikt men de naam Kerk van God om de Christelijke "ἐκκλησια" te onderscheiden van de normale wereldlijke gemeenschappen die met "ἐκκλησια" werden aangeduid (bv. 1 Kor. 1,2).