Antiochië

Antiochië in Syrië Antiochië aan de Orontes in Noord-Syrië werd door Seleucus I Nicator gesticht in 300 v. Chr. en naar zijn vader Antiochus vernoemd. De stad werd hoofdstad van het groot-Syrische rijk. Vanaf het begin was zij een belangrijke handelsplaats. Aan de monding van de Orontes, 20 km verderop stichtte Seleucus gelijktijdig de havenstad Seleucië, die hij naar zichzelf noemde. Na de verovering door de Romeinen (-64) werd Antiochië een "vrije stad" en de zetel van de stadhouder van Syria. Vanaf -27 zetelde er een keizerlijke legaat die bevel voerde over 4 legioenen. Volgens Flavius Josephus (Oorl. III,2,4) was het de derde stad van het Rijk. In de eerste eeuw van onze jaartelling had zij een bevolking van ca. 1 miljoen mensen. De hogere lagen waren Grieks, midden en lagere klassen voornamelijk oosters (m.n. Syrisch). Vanaf het begin was er een sterke Joodse gemeenschap, die van de stichter dezelfde rechten als de Grieken gekregen had. Tussen Joden en Grieken bestond een uitgebreid contact. Volgens Flavius Josephus wisten de Joden in Antiochië geregeld een groot aantal Grieken tot hun godsdienstoefeningen te trekken en in zekere zin in hun groep te integreren (Oorl. vii,3,31) Antiochië in Pisidië // uit te werken