Bijbel, beschrijving

Inleiding De Bijbel of de H. Schrift is dat merkwaardige dikke boek waarvan de Kerk leert dat het geïnspireerd is door de heilige Geest. Ja, dat het boek het Woord van God is. Vele Christelijke of pseudo-Christelijke bewegingen en ook vele ongelovigen kennen een bijzondere waarde aan dit boek toe. Het staat erg in de belangstelling. Dat bewijst gewoon het feit al dat het sedert de uitvinding van de boekdrukkunst ononderbroken het best verkochte boek ter wereld is. Globale beschrijving van Schrift en manier om teksten te vinden. De Bijbel is geschreven tussen ongeveer -1000 en +100. De naam Bijbel komt van het Griekse woord "βιβλια", dat boekjes betekent. De Bijbel is een boek dat samengesteld is uit meerdere boeken of boekjes. In totaal zijn er dat 73 die verdeeld zijn in twee delen: het Oude en het Nieuwe Testament. Het Oude Testament Het Oude Testament (= O.T.) bestaat uit 46 boeken en bevat teksten over en uit de geschiedenis van God met het volk Israël. De oudste delen zijn vermoedelijk geschreven in de 10de of 9de eeuw vóór Christus, maar zij gaan terug op nog veel oudere tradities. Het jongste boek uit het O.T. dateert ongeveer uit de eerste eeuw voor Christus. Datering van het O.T. Het O.T. is bijna helemaal in het Hebreeuws geschreven: de taal van het volk Israël. Enkele boeken of onderdelen ervan zijn geschreven in het Grieks of Aramees, de dagelijkse omgangstaal in Israël ten tijde van Jezus. Al deze boeken zijn ontstaan binnen het volk Israël. Enkele boeken zijn het werk van een enkele persoon, maar vaak zijn zij het werk van een auteur die een kortere of langere mondelinge traditie verwoordt of verwerkt. Vaak ook zijn de boeken in de loop van hun geschiedenis herhaalde malen door andere auteurs bewerkt of herzien. De boeken van O.T. zijn echter niet meer veranderd sedert in de laatste eeuwen vóór Christus. Het Nieuwe Testament Het Nieuwe Testament (= N.T.) is geschreven na de dood van Jezus Christus en behandelt de boodschap die Jezus gebracht heeft. En hoe die Boodschap door Hemzelf en de jonge Kerk verkondigd werd. Het is volledig in het Grieks geschreven. Het bevat m.n. de 4 Evangeliën, met daarin de boodschap van Jezus en gegevens over Zijn openbaar optreden, Zijn woorden en daden in deze wereld. Verder bevat het de Handelingen van de Apostelen met daarin de geschiedenis van de jonge Kerk: Pinksteren, de marteldood van Stefanus, de bekering en reizen van Paulus, het apostelconcilie enz. tot ongeveer in het jaar 60. Verder vindt men er een aantal brieven in. Voor het merendeel zijn het brieven van de apostel Paulus. Men vindt een aantal brieven die aan andere apostelen worden toegeschreven: de zogenaamde katholieke brieven noemt. zij worden zo genoemd omdat zij aan niemand bijzonder geadresseerd zijn, maar aan alle gelovigen (καθ'ὁλον = de hele bewoonde wereld). Het N.T. sluit met de Apocalyps of de Openbaring van Johannes, met daarin o.a. visioenen over de eindtijd. Datering van het N.T. De indeling in hoofdstukken en verzen De H. Schrift is ingedeeld in hoofdstukken en verzen. Deze indeling hebben de gewijde schrijvers echter niet gemaakt. Deze indeling stamt uit veel later tijden en is vooral ontstaan om het terugvinden van bepaalde passages in de Schrift te vergemakkelijken. De indeling in hoofdstukken stamt van Stephan Langton uit 1226. Hij was professor te Parijs en later aartsbisschop van Canterbury (+1228). De verzen zijn ingedeeld door de Parijse drukker: Henri Estienne (Stephanus) in 1555 (eerst in de vulgaat). Om een tekst te vinden wordt meestal in een afkorting aangegeven: de naam van het boek, vervolgens het hoofdstuk en dan het vers. Bv. Mt. 1,17 is Matteüs in het eerste hoofdstuk het 17de vers. Een inleidende opmerking over ons omgaan met de Schrift. Wij moeten de Schrift lezen in de geest waarin zij geschreven is. Wij mogen de H. Schrift bv. niet beschouwen als een twintigste eeuws geschiedenisboek, of als een boek dat ons natuurwetenschappelijke of astronomische gegevens wil mededelen. Het boek is allereerst een neerslag van Gods Openbaring. De Schrift wil voor alles die dingen meedelen die nodig zijn voor ons eeuwig heil, vgl. Leo XIII in Providentissimus Deus 1893 (DS 3288). Zie ook verderop het citaat 1 Kor. 2,7-9. Deze cursus wil een hulpmiddel zijn om de ware betekenis van de Schrift geleidelijk te leren kennen. Het beste middel om dat te doen is een boek gedetailleerd te bespreken en enkele hoofdlijnen uit de openbaring te beschouwen. Als sleutel tot de instelling waarmee wij dit boek moeten lezen kunnen wij misschien het beste nemen: "Nog vele andere tekenen heeft Jezus gedaan in het bijzijn van Zijn leerlingen, welke niet in dit boek zijn opgetekend, maar deze hier zijn opgetekend opdat gij moogt geloven dat Jezus de Christus is, de Zoon van God, en opdat gij door te geloven leven moogt bezitten in Zijn naam." (Joh. 20,30-31) Wij moeten de Schrift lezen als Gods Woord, bedoeld om ons het geloof te geven. De moeilijkheid van interpretatie van de Schrift blijkt bv. uit het feit dat de boeken van het O.T. in verschillende genres zijn onder te verdelen. Er horen o.a. bij: geschiedenisboeken, wijsheidsboeken, profetische werken, gebeden, strijdliederen, oorkonden, apocalypsen... . Kortom de interpretatie van deze boeken is niet zo gemakkelijk en vereist heel wat studie. Men mag ook niet vergeten dat er een tijdsverschil van wel 800 jaar tussen het oudste en jongste boek van het O.T. ligt. Bijgevolg moet men bij een bestuderen ervan steeds de ontwikkeling en de verdieping van de openbaring in de loop van de geschiedenis mee in beschouwing nemen. In een jonger boek is de openbaring vaak al in een verder fase gekomen dan in een ouder boek. De bedoeling van het lezen van de Schrift en zeker van de exegese is om allereerst proberen te begrijpen wat de schrijver bedoelde. Bv. "hij werd te rusten gelegd bij zijn vaderen" is een Hebreeuws equivalent met "Hij is gestorven". Het opzoeken van een tekst in de Schrift. Als men begint met het lezen van de Bijbel dan is het nodig dat men zich even verdiept in de volgorde van de boeken, enz. Voetnoten